Grunnþættir menntunar
43
Gátlistinn
Arnheiður hefur kennt börnum í yngstu bekkjum grunnskóla árum saman og
sannfærst um að íslenskunámið snúist um
samskipti í víðum skilningi
.
Smám saman
hefur hún komið sér upp gátlista sem hún fer yfir annað slagið til þess að minna
sjálfa sig á þætti sem hún telur mikilvæga í móðurmálskennslunni:
Ég nýti mér hvert tækifæri til að spjalla óformlega við börnin, t.d.
á skólalóðinni.
Ég hlusta af athygli á það sem þau segja og bregst við eða spyr
spurninga til að halda samtalinu gangandi.
Ég reyni að ræða það sem barnið vill tala um fremur en að beina
samtalinu í aðra átt eða spyrja það spjörunum úr.
Ég nota ekki nafn barns – Björn! – í merkingunni „Nei!“ eða „Hættu
þessu!“
Ég kem því til skila með ýmsu móti að ég hafi mætur á börnum og
einlægan áhuga á þeim.
Ég er jafn kurteis í garð barnanna og starfsfélaganna.
Ég felli ekki sleggjudóma um börn og unglinga – hvorki í þeirra eyru
né annarra kennara.
Ég sé til þess að börnin fá reglulega tækifæri til þess í skólastofunni
að ræða mál til nokkurrar hlítar, þ.e. ekki þannig að þau svari
spurningum mínum með einu orði eða setningu.
Ég forðast að spyrja spurninga sem ég veit svarið við, spurninga sem
ég spyr til þess eins að prófa kunnáttu nemenda.
Ég reyni að spyrja opinna spurninga sem kalla fram mismunandi
viðbrögð í nemendahópnum og ekki er hægt að svara með jái eða
neii.
Ég virði umræðuefni nemenda minna, jafnt alvörumál sem mál af
léttari toga.
Ég reyni að viðhalda jafnvægi í samskiptunum í bekknum: Stundum
beini ég orðum að nemendum, stundum tala þeir við mig, stundum
tala þeir saman.
